کی از مادران سوال کرد اگر به محض اینکه فرزندم گریه کرد وارد اتاق شوم تا ببینم مشکل او چیست؟
دفعه بعد بیشتر گریه نخواهد کرد؟
بهتر نیست بگذارم گریه کند تا بفهمد از این راه نمی‌تواند توجه مرا را جلب کند؟
به طور کلی پاسخ فوری و حساس والدین سبب تقویت رابطه هماهنگ آنان با کودک و ایجاد حس رضایت و امنیت در او می‌شود. والدینی که بدون فوت وقت به رفع ناراحتی شیرخوار خود اقدام می‌کنند، معمولاً فرزندی خواهند داشت که چندان بهانه‌جویی نمی‌کند.
شیرخوارانی که به گریه آنان در اوایل زندگی چندان توجهی نمی‌شود، معمولاً از آن پس بیشتر گریه می‌کنند. از سوی دیگر این گریه‌های مداوم، والدین را عصبی‌تر و پاسخ‌دهی آنان را ضعیف‌تر می‌کند.
از سوی دیگر والدین مضطربی که وقتی کودک واقعاً نیاز ندارد، به او واکنش نشان می‌دهند که گریه و توقعات بیجای او را تشویق می‌کند. به عبارت دیگر والدین برخی از شیرخواران نق نقو در پاسخ به آنان بیش از اندازه اضطرابی عمل کرده‌اند. این دیدگاه از نظریه‌پردازان یادگیری اجتماعی طرفداری می‌کند.
مانند بسیاری موارد دیگر، پرهیز از زیاده‌روی در پرورش کودک اغلب عاقلانه‌ترین کار است. اگر والدین هرگز به گریه ناشی از درماندگی طفل پاسخ ندهند، یکی از واکنش‌های احتمالی شیرخوار، چشم‌پوشی کامل از گریستن و گوشه‌گیری است.
ولی هیچ کس نمی‌تواند ادعا کند که چنین کودک آرامی به سازگاری رضایت‌بخشی دست یافته است.
شکل دیگر زیاده‌روی آن است که والد به کوچک‌ترین صدای کودک مضطربانه واکنش نشان دهد.