مثبت نگری و مثبت اندیشی، یعنی داشتن باورهایی خوب و امید بخش درباره‌ی خویشتن، یعنی خوب اندیشیدن درباره‌ی دیگران، یعنی توجه داشتن به جنبه‌های مثبت هر رویداد و نپرداختن به جنبه‌های منفی آن. یعنی داشتن نگرش، دیدگاه و اندیشه‌ای خوش‌بینانه نسبت به زندگی و رویدادهای گوناگون آن.
خوش‌بینی و داشتن باورهای مثبت و امیدوار کننده، از جمله ویژگی‌هایی هستند که هم احساس‌ها و اندیشه‌هایی سازنده مانند پویایی، تحرک و نشاط داشتن را در افراد رشد و پرورش می‌دهند و هم احساس‌ها و اندیشه‌های مخرب و کاهنده‌ای مانند استرس، اضطراب و نگرانی را در آن‌ها از میان می‌برند.
متداول‌ترین اندیشه‌ها و باورهای منفی این گروه عبارت‌اند از:
- عبارت «من نمی‌توانم»
باور اصلی: با خود می‌اندیشید که به اندازه‌ی کافی خوب نیستید.
باور جایگزین: من می‌توانم.
به خودتان اطمینان داشته باشید. تصمیم بگیرید که مهارت‌ها و توانایی‌هایتان را به اندازه‌ای ارتقا دهید که بتوانید به آنچه می‌خواهید برسید.
باورهای مثبت:
من توانایی‌هایم را باور می‌کنم.
من همیشه تلاش می‌کنم به هدف‌هایم برسم.
من توانایی‌هایم را ارتقا می‌دهم.
- عبارت «چرا من؟»
باور اصلی: با خود می‌اندیشید که خوشبختی شما به موقعیتی که در آن قرار گرفته‌اید، بستگی دارد.
باور جایگزین: من انتخاب می‌کنم.
شما می‌توانید با دیدی خوش‌بینانه به موضوع نگاه کنید تا از این راه احساستان نیز تغییر یابد.
باورهای مثبت:
من می‌توانم نگرشم را به موضوع تغییر دهم.
من جنبه‌های خوب هر رویداد را می‌بینم.
من مسئول زندگی خودم هستم.
- عبارت «من می‌ترسم»
باور اصلی: با خود می‌اندیشید که توانایی رویارو شدن با پیشامدهای ناگوار و دشوار زندگی را ندارید.
باور جایگزین: من می‌توانم مشکل‌هایم را با شهامت حل کنم.
باورهای مثبت:
من زندگی در لحظه‌ی کنونی را انتخاب می‌کنم.
من هر روز عاقل‌تر از روز پیش می‌شوم و خودم را برای پذیرش واقعیت‌های زندگی آماده می‌کنم.
عبارت‌های «نمی‌توانم»، «چرا من؟» و «من می‌ترسم»، موجب احساس ناتوانی، بی‌تفاوتی و بی‌انگیزگی شما می‌شوند.